fot.ap

Rezerwuar wody. Rura prowadziła do dziury w murze domu.


Azbestowe dachy. Nie umiem odpowiedzieć na pytanie komu i dlaczego przeszkadzało to drzewo.


Nietypowe rozwiązanie dobre tylko na tą chwilę.


Niedokończona budowa.


Nierozpoczęta budowa.


Mały, przydomowy kołchoz.


Dom jak na tamtejsze warunki, bogacza.


Miałem silne przeczucie, że te budowy są opuszczone.


Szara kompozycja z dodatkiem azbestu.


Tędy przeszła wiosna. Ślepa uliczka "Wjesnjanij prowod"


Brama wyjściowo/wejściowa oraz wyjazdowo/wjazdowa

Centrum miasta Boryspil - oddalonego od Kijowa o 20 kilometrów - w porównaniu do przyległych dzielnic można uznać za bardzo nowoczesne. W głównym punkcie trwa nadal - a jakże by inaczej - Towarzysz Lenin. Przy głównej ulicy znajduje się park, stadion, rada miasta, bank, poczta, plac zabaw, całkiem nieźle zaopatrzony super-market, targowisko oraz małe sklepiki towarowe. Wydaje mi się, że Boryspil wzniesiono używając materiałów budowlanych koloru wyłącznie jasno lub ciemno szarego. Przy reprezentacyjnej ulicy usadowiły się również bloki, niewysokie, mieszkalne – 5 piętrowe. Skręcając w prawo po 200 metrach przechodzimy do innego krajobrazu – azbestowego miasteczka. Ta wschodnia dzielnica jest pełna kontrastów. Obok rozpadających się tradycyjnych, drewnianych chałupinek swe enklawy dobrobytu budują Nowi Ukraińcy. Otaczająca rzeczywistość wydaje się być prowizoryczna i pozbawiona mieszkańców ale każdym domku ktoś bytuje, jedynie budowy wydają się być opuszczone. Tutaj rzeczywistość jest już stara, ale jeszcze nie nowa. Jakby okres przejścia rozciągną się w dziesiątki lat.