niedziela, 2 marca 2014

Prezentacja projektu Design For Bantayan w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie.

Wśród gości znaleźli się m.in.
- Ambasador Republiki Filipin Pani Patricia Paez
- Dziekan Wydziału Wzornictwa i były rektor warszawskiej ASP prof. Ksawery Piwocki
- projektantka mody Teresa Seda
- kuratorka projektu HATSUNE MIKU ETNO Elżbieta Czyżewska
- Robert Pełka, właściciel MARRO Design
- przedstawiciele mniejszości filipińskiej oraz nasze mamy:)

 Spotkanie otworzył Dyrektor Muzeum Pan Adam Czyżewski

 Dziękujemy Muzeum Etnograficznemu za gościnę i ciepłe przyjęcie!
 

czwartek, 13 lutego 2014

Design for Bantayan w Państwowym Muzeum Etnograficznym. Czwartek 27 luty! Helena Czernek i ja opowiemy jak Filipiny przetrwały tajfun i jak design może pomóc w odbudowie lokalnej społeczności.

środa, 22 stycznia 2014


Design For Bantayan
Design dla poszkodowanych przez tajfun Yolanda
Autorzy projektu: Aleksander Prugar, Helena Czernek
Bantayan Island, Central Visayas. Filipiny

 

Początek sezonu turystycznego na Filipinach miał się właśnie rozpocząć, a wraz z nim nasze dziesięciodniowe wakacje. Trzy tygodnie przed wylotem zobaczyliśmy jednak w mediach obraz spustoszenia i tragedii. Na Filipiny zszedł tajfun, najsilniejszy, jaki do tej pory pojawił się na świecie. Pomimo tego postanowiliśmy jechać, nie na wakacje, ale z zamiarem pomocy. Tak powstał projekt Design For Bantayan – kompleksowy plan pomocy mieszkańcom wyspy Bantayan, dający im możliwość pracy i zarobku.

 

Wyspa znalazła się w czerwonej strefie oddziaływania tajfunu. Prognozy jednoznacznie wskazały, że ten rejon znajdzie się dosłownie w oku cyklonu. Przewidywania sprawdziły się w stu procentach. Yolanda 8 listopada zeszła na niewielką filipińską wyspę Bantayan, 450 kilometrów na południe od Manili, 120 na północ od stolicy regionu – Cebu, 600 kilometrów ponad Równikiem. To tam wylądowaliśmy 5 grudnia i spędziliśmy kolejnych 10 dni. Pierwszy obraz: powalone drzewa, połamane słupy wysokiego napięcia, zrujnowane domy. 90% szkolnych budynków zostało uszkodzonych, 95% ludności straciło dach nad głową. Prąd wróci najwcześniej za miesiąc. Kształtując plan działania, zależało nam, by wykorzystać nasze specjalizacje i umiejętności. Ponieważ doraźna pomoc w postaci pitnej wody, żywności, lekarstw, namiotów była zapewniana przez liczne organizacje humanitarne, postanowiliśmy zabrać się za sprawę od innej strony. To, czego w dalszej perspektywie potrzeba mieszkańcom, to praca i zarobek. Pomoc zewnętrzna w pewnym momencie się skończy, a lokalna społeczność musi być gotowa na ten moment. Razem z właścicielem ośrodka, w którym mieszkaliśmy Nelsonem Yuvallosem oraz przy wsparciu miejscowego ratusza, stworzyliśmy koncepcję projektu Design For Bantayan. Polega on na stworzeniu serii designerskich pamiątek dla turystów, które będą wykonywane i sprzedawane przez mieszkańców wyspy. Bantayan, dzięki unikatowym walorom przyrodniczym – rozległej rafie koralowej oraz pięknym białym plażom, staje się coraz bardziej popularnym celem turystycznym. Nie posiada jednak żadnej oferty w postaci pamiątek. Ze względu na panujące warunki, przy tworzeniu wzorów przedmiotów kierowaliśmy się dwoma zasadami: 1. Do produkcji przedmiotów używaliśmy najprostszych narzędzi, tak by niewykwalifikowani rzemieślnicy od razu mogli rozpocząć pracę. 2. Wykorzystaliśmy ogólnodostępne materiały pozostałe po przejściu tajfunu, takie jak powalone palmy kokosowe czy bambusy.




Stosując te zasady, dostrzegliśmy niezwykłą urodę drewna palmy kokosowej. Charakteryzuje się ono dwoma bardzo wyraźnymi wzorami usłojenia. Przekrój poprzeczny daje wzór, który nazwaliśmy kropkowym – Dot Pattern, wzdłużnemu nadaliśmy nazwę płomiennego – Flame Pattern.

 


Biżuteria


Naszyjnik: Hilantagaan


Naszyjnik: Bantayan


Naszyjnik: Cave Crystal


Logo
Logo projektu Design For Bantayan składa się z kolorowych kwadratów. Kształt ten najczęściej wykorzystywany był przy tworzeniu biżuterii z drewna palmy kokosowej. Przeanalizowaliśmy rozkład barw na zdjęciach z Bantayanu, z których wyciągnęliśmy “średnią kolorystyczną”. Ta „średnia” odpowiada kolorom filipińskiego nieba, zachodzącego słońca, drewna palmowego oraz bambusa.



LAMPY MARIKABAN Z połamanych bambusów, odpowiednio przyciętych i oszlifowanych, zaprojektowaliśmy stojące lampy biurkowe. Są one nową propozycją pamiątki turystycznej, wykraczającej poza standardowy zestaw złożony z kartki pocztowej, figurki czy bibelotu. Lampy są lekkie i trwałe, dają efektowe światło o ciepłej, przyjemnej barwie. Koszt produkcji na miejscu wynosi mniej niż 7zł, a każdy z elementów potrzebnych wyprodukowania jest dostępny na wyspie.

Końcowym etapem projektu, za który jesteśmy odpowiedzialni, jest stworzenie podręcznika zawierającego informacje o sposobie wykonania przedmiotów, rysunki techniczne i zdjęcia prototypów. Projekt będzie koordynowany przez burmistrza okręgu Santa Fe – Jose B. Esgana oraz Nelsona Yuvallosa, którzy na podstawie przekazanego im podręcznika zorganizują szkolenie dla mieszkańców wyspy zainteresowanych taką działalnością. Następnie uruchomione zostaną sklepiki w porcie w Santa Fe oraz na sąsiedniej wyspie Hilantagaan.

 

sobota, 22 czerwca 2013

6 ZMYSŁ Z PRAGI PÓŁNOC

Z chłopakami z praskiego składu 6 ZMYSŁ zrobiliśmy klip do ich piosenki Moje Miejsce. Moje Miejsce opowiada o Pradze Północ – miejscu trudnym, które jednak można bezwarunkowo pokochać. Chłopaki mają talent, sami napisali tekst i przede wszystkim mocno wierzą w to co śpiewająUtwór Moje Miejsce został zarejestrowany w STUDIO SKIT przez Kamila Sobiczewskiego i Filipa Krzywińskiego. Fundacja Studio Skit prowadzi programy z zakresu rozwoju artystycznego, wsparcia psychologicznego i edukacji dla dzieci i młodzieży m.st. Warszawy. Została założona przez ludzi których łączy pasja do tworzenia i do pomagania innym i którzy posiadają wieloletnie doświadczenie na obu tych polach. Jesteśmy dla tych, którzy chcą tworzyć, a nie mają takich możliwości -- z powodów finansowych czy jakichkolwiek innych. Jesteśmy dla tych, którzy borykają się z poważnymi problemami i potrzebują pomocy, a nie wiedzą jak lub nie mają gdzie się o nią zwrócić.




W zeszłym roku fotografowałem STUDIO SKIT dla Fundacji Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych
Damian Fibakiewicz
Robert Sikora

czwartek, 9 maja 2013

Dużo wszystkiego i mało czasu. Szybki wypad do Gruzji. Wpierw z samolotu

Tak jest tanio. Kosa Biryuchiy ostrov

Obwód chersoński, Ukraina



Meschetis Kedi. Region Guria. Gruzja

Tbilisi. Centrum

Meschetis Kedi. Region Guria. Gruzja. Mgła na Nizinie Kolchidzkiej 

Batumi

Słone jeziora pomiędzy Morzem Czarnym a Morzem Azowskim

Pola uprawne sztucznie nawadniane na Krymie. Wieś Chornyanka

Warszawa. Lotnisko Okęcie

czwartek, 11 kwietnia 2013


Symbolem obchodów 70. rocznicy Powstania w Getcie Warszawskim jest żonkil. Jego płatki tworzą sześcioramienną gwiazdę. Takie kwiaty w każdą rocznicę żydowskiego zrywu kładł pod pomnikiem Bohaterów Getta ostatni dowódca powstania – Marek Edelman. Akcja społeczno-edukacyjna „Żonkile” zainauguruje obchody rocznicy. Żonkil symbolizuje pamięć, szacunek i nadzieję. Marek Edelman, jeden z przywódców Powstania w Getcie, który przeżył wojnę, co roku składał pod pomnikiem Bohaterów Getta bukiet złożony z żółtych kwiatów, często właśnie z żonkili. Odwołując się do tego prostego, a zarazem wyrazistego symbolu, organizatorzy chcą zaangażować w obchody mieszkańców Warszawy. Na ulicach stolicy będą rozdawane znaczki-żonkile. Na skwerach i w kwietnikach w wybranych punktach miasta zasadzone zostaną żonkile. Wszystko po to, by przypomnieć o heroicznym Powstaniu i likwidacji warszawskiego getta, która niemal położyła kres społeczności warszawskich Żydów. Papierowego żonkila zaprojektowała Helena Czernek

HELENA CZERNEK
Zajmuje się projektowaniem graficznym oraz wzornictwem. Razem z Klarą Jankiewicz zaprojektowała przejścia dla pieszych w formie klawiatury fortepianu, zrealizowanych w Warszawie, na Węgrzech, Słowacji, w Rumunii i Mołdawii. Jej papierowe żonkile będą rozdawane na ulicach Warszawy podczas obchodów 70. rocznicy powstania w Getcie Warszawskim. Ukończyła wzornictwo przemysłowe na warszawskiej ASP oraz Bezalel Academy of Arts and Design w Izraelu. Jej projekt licencjacki został uznany przez magazyn projektowy 2+3D za jeden z najlepszych dyplomów 2010 roku z Polski, Czech i Słowacji. 
„To, co najbardziej interesuje mnie w projektowaniu, to działanie na kontrastach i przeciwieństwach, poprzez to uzyskuję nowe funkcje i znaczenia. W moich projektach widać dialog pomiędzy kulturą europejską a bliskowschodnią, przeszłością a teraźniejszością, folklorem a nowoczesnością. Duży wpływ na moją twórczość ma również kultura żydowska.”


czwartek, 7 marca 2013














3 lata temu w Lublinie mi się nie podobało, teraz podobało.